Vanmorgen was ik nog eerder wakker dan de vogels, en zat ik al om 05.00 uur aan een blog te schrijven, wat natuurlijk nogal raar is op dat tijdstip, slapen en ik hebben momenteel een soort van lat-relatie.
Wat natuurlijk niet erg meewerkte aan een ongestoorde nachtrust, is dat vanmorgen mijn zoon al om 04.45 onder onder de douche stond. Pas afgestudeerd maar nog geen baan, gelukkig heeft hij een vaste bijbaan als centralist bij evenementen, en werkt hij tevens als beveiliger, daarbij maakt hij vaak leuke dingen mee, en heeft hij toch een inkomen.
Weer een beetje mens wordend met mijn favoriete ontbijtje, kan koffie, krant en ronkende poes Lola op schoot kom ik weer helemaal bij.
Leuke dingen staan er te gebeuren komende week, ben ik zomaar begonnen met twee kookclubs; zondag gaan ik en manlief naar Goirle, en krijgen we kookles van een heuse meesterkok die ons de fijne kneepjes van het koken gaat bijbrengen. Aansluitend een etentje van onze zelfgemaakte creaties, ben erg benieuwd.
Vroeg is het wel, 10.00 op de vroege zondagmorgen worden we verwacht, dat zal onze poezen spijten, die zijn nog meer gehecht aan het uitgebreide zondagochtend ontbijt, dan dat wij dat zijn. Maar ja, dat is de enige dag in de week dat we rosbief op brood hebben, en dan moet je er bij wezen.
Aankomende donderdag gaat mijn eigen kookclubje van start, met vier andere dames gaan we om de beurt koken, in onze eigen vertrouwde keuken. Bij mij is de eerste kookbeurt, heb een erg leuk menuutje bedacht al zeg ik het zelf, al is dat menu intussen al honderd keer veranderd. Keuzestress, er valt ook zoveel lekkers te maken
Gisteren waren manlief en ik samen 28 jaar getrouwd, en nog heel gelukkig ook, dat vindt manlief ook en daarom stuurde hij mij he-le-maal uit Friesland een mooie bos rode rozen ?
Daar zit ik nu lekker van te genieten, laptop aan, kop vers gezette koffie erbij, de beestjes in diepe rust.
Ze hebben weleens ruzie om het grijze kussentje, maar hebben nu ieder hun eigen plekje.
