“Ik zit hier nu al bijna drie kwartier te wachten, hoe lang gaat het nog duren?”

‘Naar aanleiding van de stelling ‘ ‘Op het moment dat je mislukt in je werk, misluk je ook als mens’

“Ik zit hier nu al bijna drie kwartier te wachten, hoe lang gaat het nog duren?” oh, sorry, bent u niet gebeld? Ja, want het is eigenlijk een vergissing dat u bent uitgenodigd, we vinden u eigenlijk te oud voor de functie, en ja zoveel ervaring heeft u niet als voedingsdeskundige hè? Maar we willen wel even met u praten hoor, dan bent u tenminste niet voor niets gekomen. En zo kwamen we ergens te zitten waar de werkster luidruchtig onder onze tafel ging stofzuigen terwijl wij in gesprek waren. Na het zoveelste sollicitatiegesprek van deze strekking, barstte ik thuis in huilen uit, zo minderwaardig wilde ik me nooit meer voelen.
Genoeg was genoeg na twee jaar solliciteren naar een leuke functie, en een omscholing.
Ik ging doen waar mijn hart lag, waar ik voldoening uit haal, en waarbij ik mijn gevoel voor eigenwaarde weer terug kreeg, ik werd Foodblogger. Waar ik met heel veel passie en enthousiasme aan werk. Onbetaald, dat wel, jammer genoeg moet ik me daarover altijd verantwoorden. Want die vraag komt altijd “Verdien je daar geld mee?” En wanneer ik daar dan ontkennend op antwoord, zie je ze vaak denken…..
Het lijkt soms wel dat wanneer je dingen voor geld doet, het veel meer waard wordt.

Laat reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.