Een heel leven in vogelvlucht

Ik ben gelukkig niet vaak bij een uitvaart, het went daarom ook nooit. Ook al ken ik degene waar het om gaat niet altijd persoonlijk, toch emotioneert het me altijd enorm het verdriet van de familie en vrienden te zien.
De met zorg uitgekozen muziek, diavoorstelling van een leven in vogelvlucht, met veel gevoel geschreven anekdotes en herinneringen. Het moet allemaal in het uur passen die daarvoor beschikbaar wordt gesteld.
Het is als een dik boek waar een heel korte samenvatting van geschreven wordt, wat onmogelijk de hele inhoud weer kan geven.
In het mooiste geval heeft de overledene de kans gekregen het boek te kunnen voltooien, en niet ergens vooraan of in het midden van het verhaal heeft moeten stoppen.
Daar ligt een heel leven dacht ik gisteren, kijkend vanaf mijn stoel naar een kist met prachtige bloemstukken, een heel leven waar in maar heel korte tijd afscheid van genomen kan worden. En eigenlijk is dat ook maar goed, dat je daar als geliefde, familie en vrienden, hooguit een week voor hebt. Want Jij moet weer verder, over tot de orde van de dag, want het leven gaat door.
Wanneer je iemand waar je zoveel van gehouden hebt bent verloren wil je eigenlijk helemaal niet overgaan tot de orde van de dag. Bang om momenten in een dag te zullen ervaren er even niet aan te denken….

Laat reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.