oktober 2016
Rare eetgewoonten, wie heeft ze niet, er is zelfs een benaming voor bedacht: guilty pleasures.
Ik heb ze ook, ik kom ook op dit onderwerp, omdat ik een half uur geleden nog een kapje brood stond te verscheuren boven het aanrecht, om deze zo diep mogelijk in de mayonaise-pot te laten verdwijnen en op te eten. Dit doe ik dan met alle zijkanten van het kapje, het midden niet, want die bestrijk ik dan dik met Calvé pindakaas en eet ik ook op. Dit dan allemaal staand bij het aanrecht, reuze gulzig ziet dat er dan uit.
Dan is de (vr)eetbui weer voorbij (gelukkig heb ik dat niet iedere dag) maar wanneer er een vers halfje volkoren op het aanrecht ligt, en de korst nog knapperig kom ik in de gevarenzône. Vooral wanneer ik last van stress heb, kouwelijk en onrustig ben.
Zo haalde mijn moeder vroeger een hele lepel door de pindakaas, dat doet ze trouwens nog wel eens, ook door mayonaise trouwens, vooral wanneer ze last van stress heeft. Onze Britse korthaartjes hebben ook een zwak voor pindakaas én rosbief zondag zitten de poezen bij ons aan de ontbijttafel ons de rosbief uit de mond te kijken op hun allerschattigst.
Ik geef niks om koek, pepernoten, chocolade en ander zoet gelukkig, maar ik snap best wel dat mensen die er gek op zijn het moeilijk hebben in deze dagen naar december.
Paprika-ribbelchips dat is ook zo’n guilty pleasure voor me, haal het eigenlijk nooit in huis, behalve dan weleens voor de jeugd, en kan ik over het algemeen best heel goed van een aangebroken zak afblijven. Maar ja, wanneer ik in de kast moet zijn, haal ik er wel eens een stukje uit, en dan wel een grote, nou ja, ook wel eens wat meer, maar altijd wel met beleid, want dat moet van mezelf.
Behalve dan bij vrienden van ons die altijd een schaal paprika-ribbelchips op tafel hebben staan rond borreltijd daar ben ik niet bij te houden.
Eigenlijk zouden guilty pleasures gewoon pleasures moeten worden genoemd, wanneer we dan toch zondigen, laten we er dan vooral maar van genieten. Je lost de volgende dag gewoon een balansdag in wanneer je het te bont hebt gemaakt.
De tutti-frutti voor het eten van vanavond is trouwens ook al met bijna 1/4 geslonken, en het beslag van de cake was ook wel weer errug lekker.
Dit was zo’n dag, welke ik niet te vaak moet hebben, alhoewel, in de winter mag je best wel een kilootje zwaarder zijn, goed voor weerstand en tegen koude, het zijn mijn eigen woorden
