Ik ben altijd al een dierenliefhebber geweest. Ben dan ook een boerendochter.
Deze foto plaatste ik in een groep die ik volg over mijn geboorteplaats ‘Bolsward’
Ik ben hier de eendjes aan het voeren, 4 jaar oud.
s’Ochtends om 07.00 uur stonden ze dagelijks voor de deur te kwaken, zo waren ze gewend geraakt aan dat kleine meisje dat dagelijks brood aan ze voerde. (nu weet ik inmiddels wel dat brood niet goed voor ze is ), maar het was goed bedoeld)
Ook sleepte ik geregeld poezen-beesten mee naar huis. Ooit had ik, als klein meisje van 5, in een kistje allemaal pissebedden verzameld, die ik vond in een oud vervallen huis aan de overkant van de straat. Dat kistje viel om op de tafel, en het krioelde van de pissebedden in onze voorkamer. Mijn moeder sloeg de schrik om het hart.
Dat gek zijn op dieren heeft er toe geleid dat ik steeds minder kan genieten van vlees. Dat ik ze te leuk en te mooi vind om op te eten. Ik kan daarbij het beeld van ronddartelende lammetjes, het lieve en prachtige karakter van varkens niet van mijn netvlies krijgen. Ik beperk dat daarom zoveel mogelijk tot een à twee keer per week en dan meestal vis of biologische kip. Die keuze staat iedereen vrij om te maken, drammen is vervelend en werkt averechts. Daarom is het fijn dat de laatste tijd steeds meer kookboeken op de markt komen die mensen de mogelijkheid bieden eens een vleesdag om te zetten in een vegetarisch alternatief.
