juni 2016
Iedereen heeft wel apparaten in huis staan die hopeloos staan te verstoffen. Wij nog niet, dus hebben wij zo’n apparaat aangeschaft, een grote blender.
Ik baalde zo van een te korrelige cashewnotencrème voor een kookboekrecensie, dat wij zo’n ding hebben aangeschaft.
Overigens is het voor soep ook een geweldig apparaat, en uiteraard ook voor smoothies, na kaakoperaties, voor baby’tjes en als vloeibaar ontbijt.
Nu wil het geval dat we gezegend zijn met een goed gebit, zich hier geen baby’tjes binnen een straal van 200 meter bevinden, en we ontbijtjes liever eerst kauwen dan klokkend naar binnen gieten. Maar toch willen we het een handig ding vinden.
Mijn man heeft er al verschillende combinatie’s ingegooid, het is nu dus gewoon een mannending, aangezien de BBQ hem niet zo lokt met een planteneter als vrouw.
Al dat planteneten zet zij graag zo mooi mogelijk op de foto, het liefst op tijdstippen waarop anderen het graag opeten, en dus moeten wachten tot het mooie plaatje erop staat.
Brengt mij op het tweede apparaat dat nu staat te verstoffen in de kast, ons prachtige Canon EOS 1100D fototoestel met plenty mogelijkheden.
Ik zweer koppig bij mijn I-phone-5. Al moet ik zeggen dat de verleiding inmiddels wel heel groot is geworden om er toch eens mee te gaan stoeien, want je kunt er wel verdomd mooie foto’s mee maken.
(kijk maar eens naar bovenstaande foto’s, je ziet het verschil)
Voor het snelle en spontane werk zal mijn I-phone beslist mijn favoriet blijven, maar voor het meer verfijnde werk wil ik me er toch wat meer in gaan verdiepen.
Ben benieuwd hoe mijn fotografie zich zal gaan ontwikkelen het komende jaar.
De blender wordt in mijn hoofd overigens almaar handiger, ik denk aan notenpasta’s, broccolisoep die nu eens een keer superglad zal zijn, pompoensoep zonder stukjes, zodat een vriend, die een hekel heeft aan stukjes in zijn soep nu ook graag soep bij ons komt eten.
Apparaten die staan te verstoffen moet je gewoon weer eens nader onder de loep nemen.
